Hi,

Mijn naam is Jan, vader van 6 kinderen en sinds 1999 onafgebroken verbonden met Steinerschool Novalis in Geel.

In de zoektocht naar een kleuterschool voor ons eerste kindje zijn we toen in contact gekomen met deze school via de moeder van een vriendin, zij was de lagere schooljuf. Een tweede juf had de kleuters onder haar hoede.
Inderdaad 2 klasjes, beide ondergebracht in een oud boerderijtje.

Geen evidente keuze toen voor ons. We hadden duidelijk te maken met een school die nog in de startblokken stond, in een omgeving die niets weg had van een school en we waren totaal niet vertrouwd met de Steinerpedagogie.
Maar toch, het eerste contact met de kleuterjuf, haar enthousiasme, het verhaal achter de pedagogie, zelfs de omgeving. Het plaatje klopte: we hadden de school voor onze kinderen gevonden.

We zijn nu meer dan 20 jaar verder. Het boerderijtje is ingeruild voor een gebouw dat de komende 20 jaar weer kan overbruggen, in een omgeving die de kinderen kans geeft om kind te zijn. We hebben heel wat juffen en meesters zien komen en gaan, elk met hun eigen opvattingen en manier van werken, maar allemaal stuk voor stuk met een hart voor de kinderen.
En hiermee heb ik, voor mij dan toch, de 2 belangrijkste pijlers voor deze school benoemd:
Onderwijs dat gegeven wordt door mensen met oog voor het kind, met ruimte voor het kind.

Mijn jongste dochter is momenteel nog de enige op deze school. De 2 oudsten zijn ondertussen aan hun eigen leven begonnen, de 3 anderen zitten in het middelbaar.
Voor het middelbaar hebben we niet gekozen voor het Steineronderwijs, niet omwille van de pedagogie, maar gewoon om praktische redenen.
De stap van het lager naar het middelbaar onderwijs is voor elk kind wel een uitdaging denk ik, ongeacht de lagere school waar ze gezeten hebben. Nieuwe omgeving, nieuwe klasgenootjes, voor elk vak wel een ander lokaal en leerkracht en nog zoveel meer.
Dit is niet met elk van mijn kinderen even soepel gegaan, maar dit had zeker niets te maken met de leerstof, die basis was/is gewoon goed.
Bij de ene had het te maken met de omvang van de school, bij de andere de keuze die gemaakt moest worden qua richting. Maar stuk voor stuk hebben ze hun eigen pad gevolgd en doorlopen ze ook deze fase zonder al te veel problemen.

Als afsluiter misschien nog even dit: Ik weet zeker dat we meer dan 20 jaar geleden de juiste keuze hebben gemaakt door deze school te kiezen voor de kinderen. En hoe weet ik dat zo zeker? Wel, de herinneringen die de kinderen zelf nog hebben aan hun tijd daar, zijn hier nog bijna dagelijks te horen. Hoe het gesprek ook start, op een gegeven moment wordt er toch een link gevonden met hun tijd op deze school. Dat, in combinatie met wie ze nu zijn als (jong)volwassenen, is voor mij bewijs genoeg.

Groeten,

Jan